Alice: ‘Kunt u mij vertellen, welke kant ik vanaf hieruit op moet?’
Kat: ‘Dat ligt eraan waar je naartoe wilt’
Alice: ‘Het maakt me niet zoveel uit waarheen’
Kat: ‘Dan maakt het ook niet uit welke kant je opgaat’
Alice: ‘Zolang ik maar gewoon ergens kom…’
Kat: ‘Oh, maar ‘ergens’ kom je zeker’
Er zit iets moois poëtisch aan dit bekende dialoog tussen Alice en de kat. Alle opties staan open voor Alice. Ze kan alle kanten op. Maar kennelijk wil ze toch de weg graag weten, ze wil graag richting.
Wij zien dat in een werkomgeving mensen ook graag duidelijke richting of kaders krijgen. Hier haken ze op aan. Deze kaders zijn te vertalen als de visie, missie en kernwaarden. Wanneer dit duidelijk is kunnen medewerkers binnen deze bandbreedte aan de slag.
Dan is het vervolgens de kunst om mensen vrij te laten binnen die kaders. Zij handelen immers vanuit dezelfde intrinsieke overtuiging. Vertrouw erop dat zij het kunnen. Dus niet een uitgekauwde stap-voor-stap werkinstructie zonder ruimte tot zelf nadenken (afhakers..)
Voor de werkgevers
Hebben jouw medewerkers niet die intrinsieke motivatie waar jij naar op zoek bent? Lijken ze niet betrokken?
Hoe kan het dat jij ze hebt binnengelaten?
Heb je de juiste vragen gesteld bij het aanname proces?
Wist jij als werkgever zelf duidelijk te vertellen wie jullie zijn en waar jullie voor staan (en waar jullie niet voor staan?).
En voor de medewerkers
Jij ervaart geen duidelijk koers of kernwaarden binnen je organisatie?
De laag boven je ‘doet maar wat?’ of ‘betrekt de organisatie er niet bij?’.
Hoe kan dat denk je?
Ben jij het gesprek al wel eens aangegaan?
Staan alle neuzen dezelfde kant op?
Weet je niet waar je moet beginnen?
Begin hier!